Esasen bu hissin temelinde, insan anatomisi var. Şöyle ki iç kulak, vücudun denge mekanizmasının en önemli organlarından biri ve uzun süreli bir hız artışına, yükselişe veya ani açı değişimlerine alışkın değil.
Bu durum da yolcularda ister istemez bir tedirginliğe yol açıyor. Hâliyle gözler, uçağın penceresinden dışarı yöneliyor ve ciddi anlamda bir irtifa kaybı yaşanıp yaşanmadığı anlaşılmaya çalışılıyor.
Uçak, her ne kadar en güvenli ulaşım araçlarından biri olsa da bazen uçak yolculuğu sırasında endişelenebiliyoruz. Özellikle uçak tam kalkarken veya inişe geçerken, içimizi bir korku kaplayabiliyor.
Bu his genellikle uçağın tekerleklerinin pistten kesilmesinden birkaç dakika sonra, yani henüz yere çok yakınken yaşanıyor.
Bu durum da yolcularda ister istemez bir tedirginliğe yol açıyor. Hâliyle gözler, uçağın penceresinden dışarı yöneliyor ve ciddi anlamda bir irtifa kaybı yaşanıp yaşanmadığı anlaşılmaya çalışılıyor.
Esasen bu hissin temelinde, insan anatomisi var. Şöyle ki iç kulak, vücudun denge mekanizmasının en önemli organlarından biri ve uzun süreli bir hız artışına, yükselişe veya ani açı değişimlerine alışkın değil.
Söz konusu uçakların kalkışı olduğunda da bu esnada hem uzun süreli bir hızlanma hem de ani açı değişimleri yaşanıyor.
Pilot, pistte ilerleyen uçak gerekli hıza ulaştığında, uçağın burnunu dik bir açıyla kaldırıyor. Yükseliş kısa bir süreliğine de olsa bu açıyla devam ediyor fakat bu sırada iç kulak, yeni açıyı normal bir durum kabul etmek için çabalıyor ve kendince gerekli ayarlamaları yapmaya çalışıyor.
İşte o dakikalardan sonra uçağın yer ile yaptığı açı, yolcuların yeni normal dengesi oluyor. Devamında yükseliş devam ediyor fakat pilotlar, kısa bir süre sonra uçağın yükselme açısını belli miktar azaltıyor.
Tam o anda da bir önceki açıyı normal denge konumu olarak kabul eden insan vücudu ve özellikle iç kulak, aşağı doğru yöneliyormuş hissine kapılıyor. Tüm bu hisler, bu sebeple oluşuyor.
Oysa korkulacak veya endişe edilecek hiçbir şey yok. Uçak yalnızca yükselmeye devam ediyor.
