Thomas Edison, 20. yüzyılı icatlarıyla önemli bir şekilde etkileyen Amerikalı bir mucittir. Öyle ki 1920’lerin sonlarına doğru, ölülerin seslerini ve varlıklarını kayıt edebilecek bir cihaz üzerinde çalıştığı iddiaları dört bir yana yayılır.
Peki “Ruh Telefonu” verilen bu cihaz, gerçekten icat edildi mi? Daha farklı ne işe yarıyordu?
Gelin, inceleyelim.
19. yüzyılda ortaya çıkan spiritüalizm (ruhanilik) hareketi, hayatını kaybedenlerle konuşabileceğimiz farklı bir dünyanın varlığını yansıtıyordu.
Spiritüalizm, popülerleşmesi nedeniyle bilim insanlarından sanatçılara kadar pek çok insanın ilgi odağı oldu. Bu konuyla ilgili de Mechanix dergisinin bir yazısında, ünlü mucit Edison’un geliştirdiği bir cihazdan bahsediliyordu.
Bu cihazın amacı, ölümden sonraki yaşamın fiziksel kanıtlarını bulmaktı. Edison’a göre icat ettiği cihaz, bunu yapabilecekti. Fakat yapılan deneyler bir sonuca ulaşmadı.
Ardından Edison, 1920’deki bir röportajında, insanların ölümden sonra bizimle iletişim kurmasını sağlayacak bir cihaz üzerinde çalıştığını duyurdu. Bu açıklama, kamuoyunda şok etkisi yarattı.
Ancak Edison’un yaklaşımı diğer medyumlar gibi mistik değildi. O, çalışmasında tamamen bilimsel yöntemlere dayanıyordu.
Edison’un bu fikri, halk ve basın arasında “Ruh Telefonu” olarak anılmaya başladı. Ona göre insanlar, ölümden sonra bile varlığını sürdürebilir ve bir cihazla tespit edilebilirdi.
Bilim insanı, bu teoriye dayanarak bir cihaz tasarladığını ve bunun bilimsel bir temele dayanarak çalışacağını ifade etti. Fakat bu cihazın gerçekten üretilip üretilmediği hâlâ belirsiz.
Ayrıca Edison’un yıllar önce böyle bir teoriyi ortaya koymadığını ve böyle bir cihaz tasarlamadığını öne sürenler de oldu. Ancak Fransız gazeteci Philippe Baudouin, 2015’te bir ikinci el mağazasında Edison’un günlüğünün bir örneğini buldu.
Günlükte yer alan bir bölümde, Edison’un ruh dünyası teorilerine ve bu dünyayla nasıl iletişim kurabileceğine dair detaylar vardı. Yani ünlü mucit, böyle bir teori ortaya koymuştu. Ancak ne yazık ki buna dair bir kanıt elimizde yok. Yalnızca bazı ressamların tahmini olarak resmettiği bazı görseller mevcut.
Kaynaklar: Atlas Obscura, The Ghost in My Machine
